Mathieu Hermans

In mei 1985 werd mijn neefje en petekindje geboren, een wolk van een baby. Al snel werd duidelijk dat hij een autistische stoornis had, ook nog eens gekoppeld aan een ernstige verstandelijke beperking. Sinds zijn vijftiende levensjaar verblijft hij bij Lunetzorg, op woonpark de Donksbergen, inmiddels al bijna twintig jaar.

De laatste jaren waren niet makkelijk, en zagen wij mijn neef achteruitgaan. Hij werd steeds onrustiger, zat duidelijk minder goed “in zijn vel”. Het deed vragen bij ons rijzen. Over de personeelsbezetting op zijn woonplek, het grote verloop. Over zelfsturende teams met veel op hun bord maar weinig begeleiding. Over achteruitgang in voorzieningen en de teruglopende dagbesteding.

Onze bezorgdheid gold niet zozeer de Lunet-medewerkers die zich dagelijks met toewijding en de beste bedoelingen om bewoners bekommeren, maar veel meer de randvoorwaarden waarin zij hun werk moeten doen, de wijze waarop van hogerhand binnen Lunetzorg de zorg wordt georganiseerd en de keuzes die daarbij worden gemaakt. Staat de bewoner écht centraal???

Gaandeweg bleek dat wij niet de enige waren. Samen met andere ouders/verwanten besloten wij daarom de handen ineen te slaan, en het gesprek te zoeken met de Raad van Bestuur en de Centrale Cliëntvertegenwoordigersraad. Onze “groep verontruste ouders” is inmiddels uitgegroeid tot de Familievereniging Lunetzorg. Ons doel is om vanuit het perspectief en de dagelijkse ervaringen van bewoners en hun naasten in dialoog te gaan met de leiding van Lunetzorg, hun “ogen en oren” te zijn, en samen te werken aan onze gedeelde opdracht: een goed leven voor onze familieleden bij Lunetzorg.

“Alles van waarde is weerloos”, schreef ooit de dichter Lucebert. Ik moet daar vaak aan denken als ik op bezoek ga bij mijn neef, inmiddels een volwassen man inmiddels van bijna 34, kwetsbaar en functionerend op een laag niveau. Met een grote behoefte aan warmte, aandacht, beweging en veiligheid, maar daarvoor afhankelijk van anderen en niet in staat om voor zichzelf op te komen. Dat is wat mij drijft in onze Familievereniging, dat wij samen voor iedereen die aan de zorg van Lunet is toevertrouwd een mooi leven realiseren.

Herkent u zich in dit verhaal: sluit u dan bij ons aan. Samen kunnen wij onze stem beter laten horen en meer bereiken. Het lijkt soms zo moeilijk, maar het kán!!! U bent van harte welkom.

Mathieu Hermans
Secretaris Familievereniging Lunetzorg